1/2/11

Λυπήθηκα πολύ για το θάνατο του Σταμούλη. Νοιώθω θλίψη για το χαμό του, παρότι η γνωριμία μας, ως συμμαθητές ήταν σύντομη, στην τελευταία μόνο τάξη του Λυκείου και σε διαφορετικά τμήματα! Ήταν κι αυτός ένα κομμάτι από 'μας, όπως ήταν ο Ευθυβουλίδης, ο Θέμελης, η Μανάλη, η Παπαϊωάννου... Μάθαινα όμως πάντα τα νέα του από τον κολλητό του φίλο και συμμαθητή μας Αλέκο Σκορδαλίδη.
Είμαι σίγουρη ότι πάντα θα ζει στη μνήμη μας αυτό το όμορφο αγόρι με το γεμάτο λεβεντιά ανάστημα.
Τα συλληπητήριά μου στην οικογένειά του.
Καλοτάξιδος να είσαι Σταμούλη στη χώρα των αγγέλων!

ΑΝΝΑ ΚΑΛΛΙΑΦΑ

"Εφυγε" ο Σταμούλης Δουζίνας

Κηδεύεται αύριο στις 11 το πρωΐ στο νεκροταφείο Παπάγου, ο Σταμούλης Δουζίνας (Αμπέτειος, 1967) ύστερα από πολύχρονη ασθένεια που τον ταλαιπώρησε πολύ. Ψηλός, λεπτός, με καθαρά, γαλανά μάτια και μάγουλα που κοκκίνιζαν όταν συζητούσε με πάθος για κάτι (και συζητούσε συχνά), ο Σταμούλης ξεχώριζε για την καλλιέργειά του, την σοβαρότητά του αλλά και την αίσθηση του χιούμορ. Μετά την αποφοίτηση από το σχολείο χάσαμε την επαφή, όπως ήταν λογικό και οι περισσότεροι τον συναντούσαμε τυχαία σε διάφορες εκδηλώσεις όπου και μαθαίναμε βιαστικά τα βασικά. Σπούδασε ναυπηγός, παντρεύτηκε, απέκτησε δύο γιούς, είχε μια υψηλή θέση στα Τσιμέντα Τιτάν... Και ύστερα, ήρθαν τα άσχημα νέα της αρρώστιας που τα μαθαίναμε μέσω τρίτων. Ήταν μια άνιση μάχη, την οποία ο συμμαθητής μας τελικά έχασε.
Στη μητέρα του, Ευτυχούλα, στη σύζυγο και στους γιους του, στη θεία και ξαδέλφια του Αντωνία Σπάθη, Καλλίτσα Οριέττα και Σπύρο Σπάθη, καθώς και σε όλο τον κύκλο συγγενών, στέλνουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια.

Σταμούλη, κουράστηκες πολύ τελευταία σε τούτη τη ζωή -- καλό σου ταξίδι στην Αλλη...

Μαρία Αδαμαντίδου